Stutta svarið er að það hefur ekki áhrif á líf- og sjúkdómatryggingar að greinast með BRCA-genagalla. Vátryggingafélögum er hreinlega óheimilt skv. lögum að taka við eða hagnýta sér á nokkurn hátt upplýsingar sem fengnar eru með erfðaprófum, hvort sem þær eru viðskiptavinum í hag eða óhag.
Aftur á móti spyrja tryggingafélögin oftast hvort nánustu ættingjar (foreldrar eða systkini) hafa fengið krabbamein. Þær upplýsingar geta haft áhrif á það hvort tryggingin sé samþykkt eða hún veitt á hækkuðu iðgjaldi og/eða með takmörkunum.
Einhver tryggingafélög taka tillit til fyrirbyggjandi aðgerða. Þannig gæti t.d. einstaklingur með sterka fjölskyldusögu um brjóstakrabbamein fengið tryggingu án takmarkana og hækkunar iðgjalds.
Flestir hafa veikindarétt. Veikindaréttur felst í því að með vinnu ávinnur launafólk sér rétt til launa í veikindum. Vekindaréttur er mjög misjafn á milli ráðningasamninga, einfaldast er að hafa samband við næsta yfirmann og fá að vita hver réttur viðkomandi er. Annars má yfirleitt nálgast upplýsingar um réttindi í lögum, kjarasamningi eða ráðningasamningi.
Ef viðkomandi fær ekki launagreiðslur, atvinnuleysisbætur eða lífeyri og er óvinnufær í yfir 21 dag þá á hann rétt frá 15 veikindadegi til sjúkradagpeninga (Viðkomandi þarf að vera sjúkratryggður á Íslandi). Námsmenn 16 ára og eldri sem lagt hafa niður nám vegna veikinda eiga einnig rétt á þessu úrræði.
Fullir dagpeningar ná ekki framfærsluviðmiðum. Því er mikilvægt fyrir einstaklinga að kanna rétt sinn til greiðslna frá stéttarfélögum eða félagsþjónustu sveitarfélaganna samhliða.
Flest stéttarfélög eru með einhverskonar sjúkrasjóði sem hægt er að sækja um í.
Í flestum þeirra er hægt að fá greitt samhliða sjúkradagpeningum frá Sjúkratryggingum Íslands. Það er misjafnt á milli stéttarfélaga hvernig þessu er háttað, en hjá flestum taka þeir við eftir að réttur til launa klárast.
Mörg stéttarfélg eru með rétt til dagpeninga vegna veikinda maka. Þá þarf maki að leita í sitt stéttarfélag til að fá greitt.
Framfærsla sveitarfélagana er lögboðin og kemur hún sem seinasta úrræði einstaklings til að fá lágmarks framfærslu.